Vulkanen beklimmen, kano-trip, hiken en meer

Hi there!

Bijna er bij ingeschoten om een blog te maken.. Al weer 3 weken geleden sinds mijn laatste post. Ik moet zeggen, de tijd vliegt voorbij.

Momenteel ben ik nog steeds door het Noordereiland aan het rondreizen. Dat doe ik samen met 3 maten genaamd Hippolyte, Brendan en Bertrand die ik heb ontmoet op de wijngaarde, alle 3 frans maar dat maakt niks uit We praten samen Engels. We hebben een enorm fijne manier van reizen, veel activiteiten en een hoop kilometers afleggen. We rijzen met mijn auto en 2 campervans een beetje overbodig maar het zij zo.

Toen ik mijn laatste blog schreef zat ik nog in Opunake, een klein plaatsje met een leuke bay en een klein dorpscentrum. Niet al te speciaal plekje maar er was een erg chille vibe waardoor ik daar toch wel zo’n 5 dagen mijzelf kon vermaken. Een dag in de bibliotheek zitten, een dag vissen met een familie uit Opunake en natuurlijk een paar dagen surfen. Al deze dingen maakte het zo dat ik best wel een leuke tijd heb gehad in Opunake!

De laatste dag in Opunake na een goede surf sessie kwamen er 4 mede backpackers die we kende van de wijngaarde. Samen met hun zijn we toen afgereisd naar New Plymouth. Eenmaal daar aangekomen besefte ik me dat ik mijn schoenen had laten liggen onder mijn auto. Jammer genoeg lagen ze er niet meer toen ik terugkwam op de surfplek. :( Een beetje slordig maar achja. Ik had in New Plymouth een local ontmoet die mij erg graag mooie plaatsjes wilde laten zien om New plymouth heen. Dus zijn we naar een mooie tuin geweest met talloze watervallen en de mooiste bloemen. Aan het einde van de dag zijn we met de groep backpackers (ondertussen met z’n 11e) naar het begin van de Summit Track gegaan van Mount Taranaki. Na de benodigde voorbereidingen zijn we vroeg naar bed gegaan, morgen gaan we namelijk naar de top van Mount Taranaki!

Om 7 uur zijn we begonnen met de hike, de schatting was dat het zo’n 8-10 uur duurt voor je terug bent. Mijn grootste hike tot nu toe dus! Het was een enorm heftige klim naar de top, enorm stijl en er lag best veel sneeuw. Er waren al 3 mensen van onze groep gestopt wegens tekortkomingen en het niet willen nemen van risico’s. Het einde van de summit push was best wel riskant, we moesten ons eigen pad maken in de sneeuw. Na zo’n 5 uur klimmen zijn we aangekomen op de top! 2500 meter hoog met uitzicht over heel Nieuw Zeeland, onbeschrijfelijk gaaf! Vol trots konden we met ons summit biertje proosten. Wat een euforie. Helaas moesten we weer naar beneden, er kwam een grote wolk aan. Het eerste stuk in de krater lieten we onszelf naar beneden glijden, erg leuk en niet gevaarlijk. Het begon al gauw weer serieus te worden toen we verder afdaalde. Na zo’n 10 minuten gleed ik uit en ben ik bijna 200 meter naar bedenden gegleden/gerold.. best wel even schrikken maar ook stieken een beetje gaaf. Gelukkig herstelde ik me en konden we verder normaal afdalen. Na 8 uur hiken hadden we met z’n alle nog een yogales gedaan, we hadden namelijk een yoga docente in de groep. Daarna zijn we weer terug gereden naar New Plymouth, waar we een kampvuur op het strand hebben gemaakt en met een paar biertjes de da hebben afgesloten, wat een dag!

De volgende dag ben ik weer met de local wat activiteiten gaan doen, we zijn aardbeien gaan plukken en zijn naar de zoo geweest. Toch best wel gesloopt van de hike van gisteren en dus niet al te veel activiteiten gedaan. Wel een verschrikkelijk lekkere pasta gemaakt.

Na een goede nachtrust en wat herstelde spieren zijn we door de stad gaan lopen en een museum gaan bezoeken. Om vervolgens heerlijk te chillen en goede gesprekken te hebben in een Irish pub.

Het werd weer tijd om onszelf te verplaatsen, er was bijna geen plekje in New Plymouth dat we niet gezien hadden dus op naar de volgende bestemming. We namen de Forgotten World highway richting Whanganui. Rijdend door de Forgotten world stopten we bij de Republic of Whangamomona we hadden namelijk gehoord dat je hier een stempel kon krijgen voor in je paspoort. Onze volgende stop was bij de een na hoogste waterval van het Noordereiland. We moesten daar alleen wel 30 minuten voor lopen. Eenmaal aangekomen en onder de indruk van de 80 meter hoge waterval ontstond er een waterval boven ons en zijn we keihard terug gesprint richting de auto’s. Na een dag vol reizen waren we gearriveerd in Taumarunui. Waar we wegens gebrek aan free camp maar stiekem ondergedoken in een parkje zijn gaan parkeren en slapen.

Ons plan was om vandaag een meerdaagse kano trip te beginnen door de Whanganui rivier. Helaas was het weer niet goed genoeg en hebben we onze dag doorgebracht in de bieb. Aan het einde van de dag zijn we naar de beginplek gereden van onze kano trip (de kanoverhuur) om de volgende dag daarmee te kunnen beginnen. Het was een leuk plekje met een familie die de kanoverhuur runde. We mochten op hun terrein slapen en hun geit en kalfje voederen.

Ons volgende grote avontuur stond al weer voor de deur! 2 dagen lang kanoën! Alle spullen gepakt zijn we in de kano’s gesprongen en begonnen met pedellen. Een enorm mooi landschap waar we zo doorheen gingen, hoge bergen links en rechts bedekt met jungle achtige planten en soms hier en daar een wilde geit of koe. Ik kan nu de franse versie van “potje met vet” meezingen, wat een ontwikkeling. Na zo’n 6 uur peddelen zijn we aangekomen op onze kampeerplek. Daar een makkelijke maaltijd gekookt, couscous met tomaat en tonijn, en vervolgens de dag afgesloten.

De tweede dag kanoën was toch wel even wat zwaarder. Vermoeide spieren en opnieuw ongeveer 6 uur peddelen. Dit was het wel allemaal dubbel en dwars waard, prachtige watervallen en touwbruggen. Aan het einde werden we opgewacht door iemand van de kanoverhuur die ons weer terugbracht naar het begin. Was ons wel weer even een prestatie! Diezelfde avond zijn we naar het Tongariro National Park gereden in het centrum van het Noordereiland.

Ik merkte dat ik wel even wat rust kon gebruiken en heb die hele dag besteed rondom de camp sight. Een beetje lezen, natuur observeren en bijslapen. Helaas had ik deze dag wel een klein beetje last van heimwee en voelde ik me, ondanks de prachtige mensen om me heen, wat alleen.

Volgende dag toch maar wat actiever gedaan, wanneer ik actief ben merk ik dat mijn gedachtes al snel positief worden en besef ik me wat ik hier allemaal heb. Ik was naar een plaatsje gereden en had daar mijn dag besteed in een hot water pool vol met mineralen. Daarna nog even een kleine tocht door het vispark gedaan, klein beetje geleerd over de historie van het vissen in Nieuw Zeeland. Morgen gaan we de Around The Mountain Track doen in het Tongariro National Park, een hike van 75 Km waar de DOC zo’n 6-8 dagen voor rekent. Dus gaan wij hem in 3 dagen doen! We hadden besloten om zo dichtbij mogelijk bij het begin van de track in een free camp te verblijven. Hier moesten we zo’n 10 Km over een grintweg rijden. Nou vindt mijn lowrider auto dat al niet leuk. Maar al helemaal niet wanneer ik een grote plas inrijd aan de zijkant van de weg. Ik zat vast... Geen bereik of niks en dus maar overgeven aan het moment en wachten op nieuw daglicht.

Vroeg opgestaan om snel hulp te zoeken. Eenmaal net klaar met ons ontbijt reden er 2 4x4 trucks voorbij! Ze waren zo vriendelijk om de auto er uit te trekken en dus konden we op tijd beginnen met de 3-daagse hike! Om 10.30 vertrokken we, met onze zwaar gevulde backpacks op de rug. Erg gaaf om zo langzaam om een +/-2600 meter hoog vulkanisch gebergte te lopen. Op onze eerste dag zijn we een mooie waterval tegengekomen die een deel van het smeltwater vervoerde. Prachtige krater-meren gezien en we zijn door een dessert-landschap gelopen waar we de mooiste uitzichten hebben gehad. 8 uur en 27 Km later zijn we aangekomen bij onze hut. Klein beetje yoga/rekken, avondeten gemaakt en nog even wat gelezen maar zo kapot dat we al best snel in slaap vielen. Met z’n 4e naast elkaar in 4 tegen elkaar aan staande bedden lagen we dan. Wat heb ik fijne mensen om me heen, erg mooi moment.

Au.. Mijn benen voelen als houten planken en mijn voeten als stenen. Klaar om een dag van zo’n 22 Km te beginnen? Natuurlijk. Ik had mijn wekker gezet om 5.20 zodat ik vanaf dit prachtige plekje op deze hoogte kon genieten van de zonsopgang. Het hiken was vandaag wel erg zwaar. Het was heel veel klimmen en dalen en mijn snelheid was erg afgenomen. Ik had een aantal blaren op mijn voeten en een beetje pijn aan mijn rechtervoet. We besloten om er toch een wat korter dagje van te maken en zijn na 14 kilometer gestopt. Toen we bijna bij onze volgende hut aankwamen was er een riviertje met smeltwater. Er was een plekje waar er een klein pooltje vormde, daar hebben in de zon voldaan gebadderd. De dag afgesloten met de zonsondergang vanaf de andere kant van de berg, bijzonder om op een dag de zon op zien komen en weer onder te zien gaan.

Laatste dag van de 3 daagse hike. We hebben helaas besloten om de hike niet af te maken. Mijn voet doet te veel zeer, Brendan zijn enkel en Hippolyte zijn kuit. Bertrand gaat de hike wel afmaken. Alsnog moesten we 12 Km lopen naar een weg waar we konden liften. Vanaf daar hebben we onze weg gelift om Mount Ruapehu heen. Dus kunnen we alsnog zeggen dat we eromheen zijn geweest.

De dag er op zijn we naar een groot dropje gereden om daar wat eten te halen en allemaal ons eigen ding te doen. Na 10 weken reizen werd het wel eens tijd voor een vers kaspel. Aan het einde van de dag zijn we naar Taupo gereden. Ik had gehoord dat er onderweg een 7 meter hoge klif is waar je vanaf kan springen  in lake taupo, het grootste meer van Nieuw Zeeland. Bertrand en ik zijn vanaf de parkeerplaats er heen gegaan en zijn er af gesprongen. We kwamen daar 3 kiwi’s (locals) tegen die op hun speedboot zaten. Natuurlijk zo vriendelijk als bijna alle kiwi’s zijn vroegen ze of we op hun boot wilde komen om een rondje te doen om het eiland midden in het meer ligt. 3 uur laten zijn we al in het donker verder gaan rijden naar Taupo waar we die nacht bleven.

Ik loop nog steeds een week achter met het bijhouden van mijn avonturen maar post deze blog maar zo. Anders wordt hij te lang en wordt het nog later. Wordt vervolgd!

Hoop dat je er van genoten hebt en see ya!