Zuidereiland here I come!

Kia ora!

Mijn vorige blog stopte in Taupo, net na het klifspringen en het varen met locals. We sliepen in een gigantisch freecamp in Taupo. Ik denk dat er zo’n 50 auto’s/campervans en 20 tenten waren, enorm dus. Na een rustig ontbijtje met uitzicht op hoe onze “buren” elkaars lichamen voorzichtig verkende zijn we naar Huka Falls gegaan. Het water van lake Taupo gaat via de Waikato rivier richting het noordoosten. Huka falls is een stroomversnelling nog redelijk in de buurt van Taupo. Het water stroomt daar zo snel dat het een lichtblauwe kleur krijgt door al het lucht dat in het water komt. Binnen 30 seconden kunnen er zo’n 10 voetbalvelden gevuld worden met het water van Huka Falls. Na Huka falls zijn we naar Napier gereden, waar we na een mislukte poging tot het vinden van een hot pool in de avond aankwamen. We zochten een free camp op en ik moest op een andere plek slapen omdat mijn auto niet selfcontained is.

Toen ik wakker werd in de andere plek dan mijn vrienden heb ik er maar goed van genoten om weer eens even alleen te zijn. Ik heb de hele dag onder een boom aan het strand gelezen en een beetje  gezwommen. Heeerlijk!

na een hele ontspanne en rustige morgen hebben we plannen gemaakt en zijn we rond een uur of 4 begonnen aan een 2 uur lange rit naar lake Waikaremoana. Ik vertrok een half uur eerder want het regende erg hard en ik vond het tijd om Napier te verlaten. Zoekend naar de freecamp en rijdend op een grintweg ging het mis... De airco van mijn auto doet het niet en door de regen buiten kwam er condens op de binnenkant van mijn raam. Ik probeerde het weg te vegen maar toen ik daarna door mijn raam keek was het al te laat, ik vloog bijna van de weg af. Met een hulpeloze poging om te remmen en sturen slipte ik van de weg af een meter naar beneden, gelukkig hielden de bomen mij daar tegen. Dat liep maar net goed af want andere stukken van de weg hadden geen bomen en daar zou ik erg ver naar beneden zijn gevallen. Het regende maar om met een hoek van 45° in de auto te zitten is nou niet zo comfortabel. Ik ben uit de auto gestapt en gaan zoeken naar hulp. Al gauw kwam er een busje vol met schoolkinderen langsgereden die mij naar een motercamp wilde brengen. Daar hielp het management mij door een sleepwagen op te roepen die me weer op de weg zou helpen. Dat zou ongeveer zo’n 3 tot 4 honderd dollar kosten en ik moest nog een uur wachten totdat hij aankwam. Toen ik weer afgezet was bij mijn auto probeerde ik iemand met een 4x4 auto die mij misschien kon helpen. Een jager reed voorbij en na een vlugge inspectie heeft hij mij er snel uitgetild om daarna mijzelf, met de kapotte onderdelen in de achterbak, te verstoppen zodat de sleepwagen mij niet zou vinden. Helaas is mijn volledige bumper afgebroken en is de zijkant toch flink beschadigt. Best geschrokken maar opgelucht kwam ik weer aan bij mijn vrienden die toch wel erg verbaasd keken naar mijn auto. Gelukkig konden we er allemaal uiteindelijk om lachen, ik was namelijk al voorbij de campsite gereden...

Na een wat onrustige nachtrust heb ik wat Kleine tijdelijke reparaties gedaan zodat mijn bumper er toch nog wel opzit. Deze dag hebben we een kleine hike gedaan en heb ik vooral onderzocht hoe ik mijn auto kon repareren. Toch best wel ingewikkeld om dat te ontdekken in het buitenland. Na het maken van een grandioze pasta en het chillen bij een kampvuur zijn we ons bed op gaan zoeken.

Het weer was de volgende dag niet goed genoeg om de natuur in te gaan en dus besloten we om weer verder te gaan naar het noorden. Toen we vertrokken stond een mede-backpacker daar in de regen met zijn duim omhoog, vragend om een lift. Vanaf dat moment hadden we een nieuwe travelbuddy genaamd Jonny, een Engelsman. We zijn die dag naar Rotorua gereden. Ik ben hier al eens eerder geweest maar heb toen alleen een parkje gezien, goed om dus opnieuw te verkennen. We zijn eerst naar Karoseen kreek gegaan, een warm water rivier vol met mineralen. Zo warm dat je er heel rustig in moet gaan en je lichaam echt even moet wennen. Onder een klein warm watervalletje hadden we een douche genomen. Later die dag zijn we naar Waiotapu gegaan, beter bekend als thermal wonderland. Door de zuren in de aarde en de kraters zijn er allerlei gaten met gekleurde rotswanden, iedere kleur verwijzend naar een ander soort zuur. Geweldig. Jonny en ik zijn naar een plek gereden om te overnachten waar we eerst nog avondeten hadden gegeten met uitzicht op de verlichte stad en het aanliggende meer.

Volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan en zijn we onze dag begonnen met een soort ademoefening met deze oefening adem je op een bepaalde manier en probeer je je adem erg lang in te houden op het einde. Het voelt erg bijzonder en laat je je lichaam voelen. Na de oefening zijn we bij een garage voor mijn auto langs geweest. Ze konden de volgende dag de auto repareren. Erg fijn want rond kerst zitten de meeste garages toch wel vol begreep ik. Met een opgelucht gevoel zijn we naar de blue and green lake gegaan. We hebben daar een workout gedaan, gezwommen en gehiked om beide meren heen. Daarna vertrokken Bertrand, Hippolyte en Brendan richting het noorden. Jonny en ik bleven nog een dag omdat we wachten totdat de auto gemaakt werd. Aan het meer waren een aantal grillplaten waar we onze gigantische steak en groentes op bakte.

We zijn aan het begin van onze volgende dag gereden naar het California redwood forrest waar we een 3 uur lange hike gedaan hebben. Helaas was alleen de eerste 20 minuten door het bos en leek de hike wel eeuwig te duren. Na de hike zijn we weer naar the blue lake gereden waar we hebben gezwommen, excercises gedaan en weer een geweldig avondeten hebben gemaakt. Met uitzicht op het meer met de roodoranje kleur van de lucht leek het net alsof we midden in een schilderij zaten.

We zijn onze volgende dag vroeg naar de garage gereden om daar de auto achter te laten. Te voet zijn Jonny en ik op zoek gegaan naar een sportschool waar we een gratis proefles konden nemen. Na een goede gymsessie was de auto weer gerepareerd en klaar om te gebruiken. We zijn onze vrienden op gaan zoeken in Omanawa falls, dicht bij Tauranga. Het pad was afgesloten naar Omanawa falls en dus moesten we offtrack gaan om het dal te bereiken. Dit was het helemaal waard want eenmaal beneden kwamen we in een soort oase met prachtig blauw water, een gigantische waterval en een grot achter de waterval. We hadden ons boek in de hand meegenomen maar ondanks alle moeite was het zo mooi dat we ons vermaakte zonder te lezen haha.. Na Omanawa falls hebben we nog enorm veel avocado’s “gevonden” en geplukt, nu maar wachten tot ze rijp zijn.

Het regende de volgende dag erg hard en veel, dus hebben we onze dag besteed in de bibliotheek onder genot van wifi en erg  veel koffie. Toen het opklaarde zijn we naar het strand gereden waar we nog gezwommen hebben. Typisch Nieuw Zeelands weer, je kan hier namelijk 4 seizoenen in één dag hebben.

De volgende dag zijn we na ons standaard ochtend-koffietje  door de oude mijngrachten van Karangahake gegaan. Met onze hoofdlampjes en een griezelig gevoel liepen we dan.. erg bijzonder. Na de mijngrachten zijn we opnieuw naar een sportschool gegaan waar we opnieuw een free trial namen. We waren namelijk net verhuisd naar dit plaatsje en wilden de sportscholen vergelijken. Wat een service zeg :p. Met een geslaagde training achter de rug zijn we ergens de middle of nowhere ingereden en zijn daar na het bewonderen van de zonsondergang gaan slapen.

Onze free trial van de sportschool van gisteren was geldig voor 2 weken en dus zijn we onze dag begonnen met opnieuw een training. Bertrand, Brendan en Hippolyte zijn vertrokken naar de Coromandel om daar kerst door te brengen, Jonny en ik zagen dat niet zo zitten want wij hadden daar beide al best wat tijd besteed. Allebei hebben wij nog niks gezien van the Northland, dus dat werd onze volgende bestemming. We reden tot Auckland want daar kenden we iemand waar we konden slapen. Hij werkte die avond in een bar en dus waren wij daar ook te vinden..

Na wat opstartproblemen zijn we met het begin van de middag naar Whangarei gereden waar we op de freecamp wat mensen ontmoette waar we onze avond mee doorbrachten.

Ons plan was om met kerstavond in een hut te zitten, midden in de natuur met een goed diner. Zo gezegd zo gedaan, na inkopen gedaan zijn we richting het Puketi forest gereden. Het wordt een kaasfondue met allerlei groentes en een lekker brood. Of toch niet.. We vonden een toevoeging voor ons diner aan de zijkant van de weg, er lag een door een auto geraakte eend. Na het bereiden van de eend, het smelten van de kaas en het bakken van de groentes hebben we een heerlijk diner gehad. Verder was er in de hut nog een gezin met 7 kinderen en Nederlandse ouders samen hebben we een leuke kerstavond gehad.

1e kerstdag zijn we gaan hiken door het Puketi forest die vol was met Kauri bomen, bomen met een stam waarvan de omtrek gelijk is aan die van een windmolen! Na onze kleine hike zijn we naar het strand gegaan, want wie kan nou zeggen dat hij zijn kerst heeft doorgebracht op een strand? Op het strand hebben we goed geluncht, een workout gedaan en een beetje gezwommen. Aan het einde van onze dag zijn we naar het noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland gereden genaamd Cape Reinga. Voor mij was deze kerst een beetje dubbel, natuurlijk zit ik in het prachtige Nieuw Zeeland maar kerst is voor mij wel een mooi familiemoment en dat was dit jaar niet zo.

2e kerstdag, oftewel Boxing day zijn we Cape Reinga gaan verkennen. We zijn de kust af gaan lopen richting het westen. Aan onze rechterkant zagen we de twee zeeën elkaar ontmoeten, de Pacific ocean en de Tasman sea. Waar ze elkaar ontmoeten kon je een constante lijn van golven zien. Aan onze linkerkant zagen we onder andere zand duinen, gesteentes en prachtige stranden. We hadden onze hike niet helemaal goed gepland wat het begon vloed te worden toen we begonnen. We zaten hierdoor vast op een eiland. En moesten met al onze kleren en spullen boven ons hoofd de rivier doorkruizen. Na ons bezoekje aan de cape zijn we 30 minuten naar het zuiden gereden waar we uit kwamen bij de Giant Sand Dunes. We staken een riviertje over en na 5 minuten lopen leek het net of we onszelf bevonden in een woestijn met een geleend bodyboard zijn we van de zandduinen naar beneden geboard! Na de duinen/woestijn zijn we weer verder naar het zuiden afgedaald, het werd een spannend tochtje want we zaten bijna zonder benzine en de volgende pomp was zo’n 30 kilometer van ons verwijderd. Eenmaal bij de pomp aangekomen bleek hij ook nog eens dicht te zijn.. Dus mochten we in de buurt ergens een slaapplek vinden om de volgende ochtend daar te gaan tanken.

3e kerstdag ;) , de verjaardag van mijn moeder, zijn we onze dag begonnen met het bezoeken van de grootste Kauri boom van heel Nieuw Zeeland. Wat een monster. Na de boom zijn we naar de Waipu caves gegaan, een grot vol met glowworms en een klein waterstroompje door de grot heen. Met onze $5 zaklamp en batterijen waarvan we niet wisten hoe veel energie ze nog hadden gingen we de grot in. Ik was op slippers en vond het te glad dus deed ik ze af en gooide ik ze in de waterstroom met het idee dat dat wel ergens zou stoppen... Na een aantal minuten van het volgen van de slippers begonnen we het toch wel spannend te vinden, want als de zaklamp het begeeft zitten we in het donker zonder enig licht. Helaas zijn we de de grot uitgekomen met slechts een slipper. Na ons grotavontuur zijn Jonny en ik nog meer richting Auckland gereden, ik wil daar namelijk mijn auto verkopen en Jonny haalt morgen zijn vriendin op van het vliegveld om samen te reizen.

We zijn vandaag onze dag begonnen met het bekijken van de zonsopkomst en wat yoga. Daarna zijn we aan ons laatste gezamenlijke rit begonnen naar Auckland. Na een paar biertjes op een terras ging Jonny zijn vriendin ophalen en ben ik naar mijn hostel gegaan. In dit hostel ben ik mijn reis begonnen en ik had nog twee nachten tegoed dus dat kwam mooi uit. Het is leuk om te zien hoe meer ik een socialere ik ben geworden en hoe gemakkelijk het contact leggen gaat :).

De volgende dag had ik wat afspraken staan voor mensen die mijn auto graag wilden zien. Aan het begin van mijn dag sprak ik iemand in de lobby die een auto zocht en voordat ik de auto naar de andere afspraken reed heb ik mijn auto aan hem laten zien en was hij al verkocht! Ik kocht mijn auto voor $1200 en heb hem uiteindelijk verkocht voor $1700. Met een opgelucht gevoel ben ik in het Albert park gaan zitten en heb daar een beetje gelezen.

Het moment is aangebroken. Ik heb al mijn spullen uit de auto gehaald en heb de sleutels overhandigd aan de volgende eigenaar. Daar stond ik dan, met mijn gigantische backpack.. Vandaag begon ook mijn 3-daagse festival waar ik Bertrand, Brendan en Hippolyte weer ga zien. Enige probleem was nog hoe ik daar moest komen. Ik ben gaan liften en ben uiteindelijk na 3 keer overstappen bij het festival gekomen. Het AUM festival is twee uur verwijderd van Auckland en zit midden in de natuur. We hebben ons plekje gemaakt met busjes als muren en een terp voor schaduw. We waren met een groep van zeven en hebben een geweldige tijd gehad. Wel zonder bereik dus toen ik 2 januari na drie dagen offline geweest te zijn weer online was waren daar de lieve berichtjes met gelukkig nieuwjaarswensen en een aantal berichten met de vraag of ik nog leef. <3

Na drie dagen festivallen hebben we afscheid van elkaar genomen na bijna 2 maanden samen reizen hebben we toch wel een mooie band zo samen opgebouwd en ik kan niet wachten totdat ik ze weer zie.  Het nieuwe hoofdstuk van mijn reis is dan nu aangebroken! Gigantisch brak en gesloopt heb ik op het vliegveld geslapen, wat een start!

De volgende ochtend vertrok mijn vlucht naar Christchurch, het zuidereiland. Uit het raam van het vliegtuig kijkent naar de gigantische bergen zat ik te fantaseren over wat voor een gave avonturen ik hier ga beleven... Eenmaal aangekomen in Christchurch was ik nog steeds gesloopt en ben ik gelijk mijn hostel op gaan zoeken. Na een aantal belletjes kon ik de volgende dag om half 7 beginnen met werken!

Ik werk nu voor een aannemer die zorgt dat ik iedere dag ergens kan werken. Het werk wat ik doe verschilt daarom ook per dag. Ik heb tot nu toe (7 dagen) gewerkt op pompoen-, sla-, courgette- en broocoliboerderijen en een aantal graanvelden. Op het moment verblijf ik in de accommodatie die werk aanbiedt. Ik zit in een mooi huis met een eigen kamer met badkamer, pooltafel, mini sportschool en een binnenplaats. Het huis deel ik met 7 collega’s, ze zijn alle 7 overgevlogen vanuit Tonga en zijn hier puur om te werken en daarna weer terug te gaan. Ze kunnen helaas ook bijna alle 7 geen engels en dus wordt het voor mij even een periode zonder veel contact.

Mijn plan is om tot de 22e, 7 dagen in de week, 8-10 uur per dag te gaan werken. Op de 22e komt Sam (vriend uit NL) naar Christchurch en gaan we samen reizen! Ik kijk hier ontzettend naar uit en kan niet wachten om weer te gaan rondreizen.

Groetjes thuis